"ALTINCI KOĞUŞ" ÖYKÜ İNCELEMESİ

 

Altıncı Koğuş en yalın ifadeyle yaşanmışlıkları, yaşamayan insanların eleştirmesinin ve basite indirgemesinin "yanılgı" olduğunu gösteriyor bize. Bunu sistem üzerinden eleştirecek olursam üst kademenin, halkın sorunlarını basit gördüğünü, halkın bunları abarttığını düşündüklerini, üst kademedekilerin bu düşünce yapısıyla aslında ne kadar büyük bir yanılgı içerisinde olduklarını Çehov çok güzel anlatıyor. Üstelik bunu, o kişileri tam da yargıladıkları, akıl verdikleri kişilerle aynı duruma düşürerek yapıyor. Beni en çok etkileyen de Andrey'e tam olarak bunu yaşatması, aynayı Andrey'e tutması oldu. 

Neden "Altıncı Koğuş"?

Öykü, bir kasabadaki akıl hastanesinin altıncı koğuşunda yatmakta olan İvan Dmitriç ve doktoru Andrey Yefimiç'i konu ediniyor. Dolayısıyla öykünün ismi bize olayın gerçekleştiği mekanı anlatması bakımından önem taşıyor. 

Öyküde Karakterler ve Tema

Öyküde en çok karakterlere önem verilmiş. İvan Dmitriç felsefeye meraklı, eğitimli bir akıl hastası. Andrey Yefimiç ise sonradan kasabadaki akıl hastanesinde görevlendirilen bir doktor. Bu öyküde biz, bu iki karakterin kendi karakter yapılarının oluşum süreçlerini, değişim ve dönüşümlerini görüyoruz. Düşüncelerimizin, davranışlarımızın hayati önem taşıyabileceğini anlıyoruz. Bu bakımdan asıl odak bu öyküde karakterlerin kendisidir. 

Karakterlerin Karşılaştıkları Zorluklar

Karakterler bu öyküde içsel ve dışsal olarak birtakım zorluklarla karşılaşmışlardır. Dışsal zorluklar; 

Andrey Yefimiç: İvan ile yakınlığından sonra hastane kurulunca verilen bir kararla emekli edilir. Bu durum da onun hem kasaba halkı tarafından küçümsenmesine hem de İvan'la olan yakınlığı nedeniyle akıl hastalığına yakalandığının düşünülmesine neden olur. Bunun yanı sıra emekli edilen Andrey giderek yoksullaşmaya başlar. 

İvan Dmitriç: İvan, çevresinin ona bakışları ile yer yer rencide edilirken akıl hastası olması onun bu toplumda başlı başına yaşadığı bir zorluktur. Bunun yanı sıra aşağılanma ve hor görülme duyguları da yaşatılmaktadır. 

İçsel zorluklar;

Andrey Yefimiç: Andrey, sert mizacı ve sınıfsal ayrımlara bağlılığı nedeniyle çevresinde çok insanın bulunmadığı bir karakterdir. Kasabada kendine göre kimse yoktur. Yalnızca çok konuşan bir arkadaşı olduğuna şahit oluruz. İvan'ı tanıyınca çok mutlu olur. Onunla felsefi konularda tartışmaktan büyük zevk alır. Fakat sonunda acılarını küçümsediği İvan'la aynı dertten muzdarip bir şekilde onunla aynı koğuşta yatmaya mahkum olur. Bu da Andrey için ruhsal bir yıkım olduğu anlamına gelir. 

İvan Dmitriç: Yattığı koğuştakiler arasında bilgili ve okumuş olan bir karakterdir. Bu da orada kendini daha yalnız ve tedirgin hissetmesine neden olur. 

Karakterler Nasıl Yansıtılmış?

İvan Dmitriç; bilgiye daima aç bir karakter olarak karşımıza çıkıyor ama ne yazık ki ruh hastalığı onu altıncı koğuşa hapsediyor. 

Andrey Yefimiç; aristokrat sınıfa mensup. Bu nedenle alt tabakayı dışlıyor. Kendi gibi olan insanlarla bir olmayı daha uygun görüyor. Sert, kırıcı ve biraz da empati duygusundan yoksun biri olarak yansıtılıyor. 

Bu öyküde yazar açıkça bir ders vermekten ziyade bu şekilde davrananların muhtemel sonunun bu olması gerektiğini anlatmış. Bu noktada ders alıp almamak da okuyucunun bakış açısına bırakılmış.